Žan-Žak Ruso, francuski filozof, pisac i kompozitor, rođen je na današnji dan, 28. juna 1712. godine, koji je inspirisao ideologiju Francuske revolucije, posebno autore “Deklaracije o pravima čovjeka i građanina”.
Njegova politička filozofija je uticala i na Imanuela Kanta, Johana Gotliba Fihtea i Georga Vilhelma Fridriha Hegela. Smatrao je da je čovjek po prirodi pravedan i dobar, ali da njegovu prirodu guše nepravični, iskvareni i nerazumni sistemi vladavine i egiostični nagoni. Tvrdio je da su ljudske ustanove prolazne, ali da su trajnije ako su zasnovane na principima uma, odnosno na ljudskoj prirodi i na načelima društvenog ugovora koji jednako obavezuje vladare i podanike. Idealizovao je prvobitno “prirodno stanje”, uzrokom nejednakosti je smatrao privatnu svojinu, a ideju o prirodnom vaspitanju je razvio u pedagoškom romanu “Emil”. Religiozni dio tog djela, “Ispovijest savojskog vikara”, ražestio je konzervativni parlament koji je naložio da se djelo spali. Najsnažnije je izrazio težnje francuskog prosvjetiteljstva: kritiku i negaciju klasnog društva, njegovog morala, filozofije i umjetnosti.
Bavio se uzgred muzikom i komponovao je operu “Seoski vrač”, melodramu “Pigmalion” i napisao “Muzički leksikon”, “Disertaciju o modernoj muzici”, “Pismo o francuskoj muzici”. Ostala djela: “Društveni ugovor”, “Rasprava o naukama i umjetnostima”, “Rasprava o porijeklu i osnovama nejednakosti među ljudima”, “Julija ili Nova Eloiza”, “Pismo Dalamberu”, “Pisma s planine”, “Ispovijesti”.