Nastao na ruševinama antičkog drevnog grada, kasnije Anagastuma, Nikšić predstavlja najveću opštinu u Crnoj Gori. Srednjovjekovni Onogošt, današnji Nikšić je kroz svoju viševjekovnu burnu istoriju igrao vrlo važnu ulogu privrednog, kulturnog i administrativnog središta prostornog dijela Crne Gore i Hercegovine, gdje je bilo važno raskršće puteva koji su iz Primorja vodili ka unutrašnjosti Balkanskog poluostrva.
Smješten je u Nikšićkom polju, a njegov geografski položaj igra značajnu ulogu u životima mnogih Crnogoraca, jer on predstavlja vezu između sjevera i juga Crne Gore, naročito nakon izgradnje puta Risan-Žabljak.
Reljef Nikšićkog polja odiše raznolikošću-njegovo ravno dno je dom Trebješke glavice, a opkoljeno je Gornjim, Krupačkim i Slanim poljem. Neke od planina koje okružuju Nikšić su Vojnik, Njegoš, Budoš i Prekornica. Grad je takođe ukrašen rijekom Zetom, te njenim pritokama Bistricom, Gračanicom i Mrkošnicom, kao i jezerima Krupac, Slano, Grahovsko, Bilećko i Liverovići. Nikšićko polje ima umjerenu, ugodnu klimu, zbog balansa kontinentalnih i primorskih uticaja.
Ime Onogošt ima vodi porijeklo od Istočnih Gota i imena njihove tvrđave Anagastum, podignute po osvajanju na mjestu rimske Anderbe 459. godine.
Preovladavanje plemenskog uređenja na prostoru župe Onogošt moglo je biti završeno tek krajem 15. vijeka. U daljem toku odigrao se i proces teritorijalizacije nikšićkih plemena, u kojemu je sigurno došlo do dominacije plemena Nikšića, koje je potislo Drobnjake, koji su se jedno vrijeme spuštali do same Trebjese.
Pleme Nikšići su se spustili iz sjevero-istočnih sela i potpuno ovladali okolnom teritorijom Onogošta. Njihova prevlast i uticaj potvrđuje se i činjenicom što se Onogošt počinje nazivati njihovim imenom. U istorijskim izvorima za Onogošt je prvi put upotrijebljeno ime Nikšić i to u jednom istorijskom dokumentu iz 1518. godine (“Radonia Pribisalich de Nichsich”) i drugom, iz 1526. godine (Dragich Radossaglich venuto de Nichssichi”).
Sadašnje ime Nikšić bilježi oko 300 godina postojanja, a svoju ukupnu fizionomiju modifikuje od oslobođenja od Turaka, 1877. godine, kada se ubrzano mijenja i razvija u privredni i kulturni centar u kome se počinju osjećati novi impulsi i novi duh. Naročito poslije Drugog svjetskog rata, Nikšić je desetostruko porastao i postao jedan od industrijskih centara Crne Gore i značajno središte umjetničkog i kulturnog stvaralaštva i brojnih prosvjetnih ustanova.
Prema poslednjem popisu stanovništva iz 2003. godine, broj stanovnika u opštini Nikšić je 58212. Etnički, donekle je raznovrstan-većina stanovnika se izjašnjava kao Crnogorci ili Srbi, a što se tiče rasne raznovrsnosti, nikšićko stanovništvo je poprilično monolitično.
Nikšić je grad razvijene industrije, neke od prestižnih crnogorskih kolektiva su Željezara, Pivara Trebjesa, Rudnici Boksita, Mesna industrija Goranović, mljekare Srna i Nika, i drugi.
Sa turističke tačke gledišta, Nikšić je grad vrijedan posjete. Počevši od Bedema, čije su ostatke Rimljani i Turci ostavili za sobom, Carevog mosta, Gradskog muzeja, koji je nekad bio dvorac kralja Nikole, te i crkvi – hram Sv. Vasilija Ostroškog, Crkva Sv. Petra i Pavla, obližnjeg Ostroga, do Crvene Stijene, Krupačkog i Slanog jezera, Trebjese, Ski centra Vučje, i mnogih drugih. Centar grada je dio koji odiše nikšićanizmom-istačkan lokalima, kafanama i diskotekama, gdje mladi i stariji uživaju u dobrom društvu i lijepom vremenu.