Na današnji dan, 16. februara 1877. godine, rođena je srpska književnica Isidora Sekulić, izuzetan stilista širokog obrazovanja i visoke kulture, tanan posmatrač ljudskih života i sudbina, pisac visoke duhovnosti i prefinjenog duha, član Srpske kraljevske akademije.
Kada je 1958. umrla jedan književni kritičar je ocjenio da je umro “literarno najkulturniji čovjek našeg tla od Ćirila i Metodija do juče, do danas, možda do prekosjutra”. Završila je Viši pedagogijum u Budimpešti i doktorirala u Njemačkoj. Bila je nastavnica i upravnica djevojačke škole u Pančevu, zatim profesor gimnazije u Beogradu. S velikim uspjehom bavila se i prevođenjenjem. Djela: putopis “Pisma iz Norveške”, roman “Ðakon Bogorodičine crkve”, pripovjetke “Hronika palanačkog groblja”, “Saputnici”, “Gospa Nola”, eseji “Analitički trenuci i teme”, “Zapisi o mome narodu”, “Mir i nemir”, “Njegošu – knjiga duboke odanosti”, “Govor i jezik kulturna smotra naroda”.