Meša Selimović, član Srpske akademije nauka i umjetnosti, umro je na današnji dan, 11. jula 1982. godine, jedan od najvećih srpskih književnika 20. vijeka.
Meša Selimović je bio istaknuti srpski i jugoslovenski pisac iz Bosne i Hercegovine, koji je stvarao u drugoj polovini 20. veka. Ubrojen je među 100 najznamenitijih Srba. Rođen je 26. aprila 1910. godine u Tuzli. U rodnom gradu završio je osnovnu školu i gimnaziju. Godine 1930. upisao se na studijsku grupu srpskohrvatski jezik i jugoslovenska književnost Filozofskog fakulteta u Beogradu. Diplomirao je 1934. godine, a od 1935. do 1941. godine radi kao profesor Građanske škole, a potom je 1936. godine postavljen za suplenta u Realnoj gimnaziji u Tuzli.
Kako je sam otkrio, potomak je srpske porodice Vujovića. Završio je Filozofski fakultet u Beogradu i do Drugog svjetskog rata bio je profesor u gimnaziji u rodnoj Tuzli. Po izlasku iz ustaškog logora 1943. otišao je u partizane, a poslije rata je bio direktor drame Narodnog pozorišta u Sarajevu, umjetnički direktor “Bosna-filma” i glavni urednik izdavačke kuće “Svjetlost”. Zbog progona, kojem su ga podvrgli bosanski političari, prešao je u Beograd i u njemu ostao do smrti.
Djela: romani “Derviš i smrt” /jedan od najznačajnijih u srpskoj literaturi/, “Tišine”, “Tvrđava”, “Magla i mjesečina”, “Krug” /nedovršen/, zbirke pripovijedaka “Prva četa”, “Tuđa zemlja”, “Djevojka crvene kose”, studija “Za i protiv Vuka”, eseji “Pisci, mišljenja, razgovori”, memoarska proza “Sjećanja”, nekoliko filmskih scenarija.