Holandski slikar Vinsent van Gog preminuo je 29. jula 1890. godine, dva dana pošto je pokušao da izvrši samoubistvo. Jedan od najcijenjenijih umjetnika, čije je djelo presudno uticalo na evropsko slikarstvo u traženju novog likovnog izraza, za života je prodao jednu sliku.
Vinsent van Gog rođen je 30. marta 1853. godine. Sedam godina je živio kao sveštenik u Hagu, a zatim je poslat da bude šegrt u jednoj prodavnici slika u Parizu. Tamo je stekao uvid u slikarstvo, pa se i sam zainteresovao za slikanje i želio da postane slikar.
Sve vrijeme je strastveno slikao i u svoj rad unosio maksimum emocija. Ponašao se kao fanatik koji istovremeno traži i prima savjete sa svih strana. Štaviše, tri mjeseca je boravio na akademiji u Antverpenu, kako bi nadoknadio svoje nedostatke u crtanju.
Međutim, njegova priroda ga je tjerala u Pariz, gdje ga je čekao voljeni brat Teo. Pred kraj svog života, poslednje četiri godine, Van Gog je radikalno promjenio svoju paletu i način rada: javljaju se svojevrsne arabeske u svježim, otvorenim bojama, forma postaje dekorativna uz grafike u fragmentima. Počinje da primenjuje čistu otvorenu skalu boja, a oblike konturiše tamnom bojom. Tada izbacuje gotovo sliku za slikom. Uz to su se njegove boje pod mediteranskim nebom zažarile, zasijale i zablistale kao da je u njima svjetlo samog Sunca. Tada su nastali i čuveni „Suncokreti” kao i upravo taj izraz „Van Gogovski žuta boja”.
Poslednjih godina života živio je i stvarao u Arlu, koji ga je beskrajno inspirisao. Tada je pozvao u posjetu svog velikog prijatelja Pola Gogena, kako bi ostvarili davnašnji san svih slikara: da se okupe na zajedničkom radu napolju u prirodi.
1889. godine Van Gog dolazi na lječenje u psihijatrijsku bolnicu. Svjestan je da je u ludnici, ali između pojedinih nastupa strastveno radi – njegove boje kao da su dobile još više na intenzitetu. Bez predaha je slikao i crtao, grčevito radio. Radio je manijakalno, suludo, divlje. Želeo je da radom pobedi samo ludilo. Tada je inspiraciju našao u čempresima koje je neumorno slikao u tom periodu, a tada je nastala i čuvena „Zvezdano nebo”.
U 37. godini, 27. jula, depresivan, uznemiren, u trenutku paničnog predosjećaja strave pred novim nastupom uzima revolver, koji je uvijek nosio da se brani od šumskih životinja. U polju kraj puta naslanja se na deblo koje je slikao i odapinje oružje. Umire nakon dva dana u svom krevetu.
