Nova godina je dan kada, po kalendaru, započinje novi ciklus računanja vremena. U većini kultura za početak godine uzima se 1. januar, dan koji je u gregorijanskom kalendaru zabilježen kao prvi dan u godini. Doček Nove godine takođe predstavlja i jedan od najstarijih običaja, kao i običaj koji je prihvatio veliki broj ljudi širom svijeta.
Sam običaj proslavljanja potiče od obilježavanja svjetkovine za rađanje Sunca. Kako su se tokom vjekova mijenjali kalendari, tako je mijenjan i dan kada Nova godina počinje.
S obzirom na to da mnogi narodi nisu imali kalendare, godinu su računali prema vremenskim prilikama i godišnjim dobima, kao i na osnovu poljskih radova koje su obavljali. Smatra se da je prvu „proslavu“ Nove godine održao narod u Mesopotamiji prije više od 2000 godina, i tada se ona dočekivala sredinom marta.
Kinezi se smatraju jednim od prvih naroda koji su započeli obilježavanje ovog dana, i tada su trgovci međusobno razmjenjivali poklone.
Iako je januar uveden u kalendar 700 godina prije nove ere, kod Rimljana se Nova godina do 153. godine prije nove ere čekala prvog dana marta.
Do tada je godina imala 10 mjeseci. Proslava novogodišnje noći pomjerena je za januar zato što je to bio početak civilne godine, dan kada su novoizabrani konzuli stupali na vlast. Međutim, ovaj običaj je svako tumačio kako je želio, tako da su neki nastavili da je slave 1. marta. Ipak, 46. godine prije nove ere, Julije Cezar je predstavio novi solarni kalendar koji je pokazivao da godina počinje tačno 1. januara, i zakonom je propisano da se taj dan obilježava kao početak.
Izvor: Stvar ukusa