Mesopotamija, koja se nekada prostirala na teritoriji danasnjih Sirije i Iraka, ime je dobila prema svom specifičnom lokalotetu, naime ona se nalazi izmedju dviju rijeka, Eufrat i Tigar. Kao država bogate istroije i kulture, smatra se kolijevkom civilizacije.
Mesopotamija, koja se prostirala na velikoj teritorijim, bila je sačinjena od više gradova-država. Teritorijom su vladali vladari, koji su prema vjerovanju bili odabrani od bogova. Osim toga, prije stvaranja država gradova, nastala je svijet o stalnom stacioniranju naroda, koje pored nekoliko uslova, predstavanja početak civilizacijske dobi.
Prvi gradovi, pisanje, a, matematika, stočarstvo, filozofija i religija su samo neke od stvari koje su nastale u drevnoj Mesopotamiji.
Država kakvu poznajemo, trajala je od 4000-1000.godina prije nove ere. Narodi koji su je gradili, ili rušili u nekoliko navrata ibili su različitog porijekla a mi poznajemo Sumere, Akade, Asirce, a na jugu Babilonce.
Drevna Mesopotamija je mjesto gdje su se pojavili prvi gradovi na svijetu, oko 4000 – 3500 godina p.n.e. Ovo je bio prvi put u istoriji da je čovječanstvo usmjerilo napore da zadovolji potrebe cijele jedne veće zajednice.
Sumerima iz drevne Mesopotamije se pripisuje i najraniji oblik pisanja koji se pojavio 3500 p.n.e., takozvano klinasto pismo, na kamenim pločama i predstavlja početak literarnog perioda, koji je važna prekratnica za čovječantvo.
Suvišno je uopšte i pisati o tome koliko je filozofija imala uticaj na razvoj civilizacije, zato nije ni čudno da se rodila upravo u kolijevki civilizacije.
Korijeni filozofije se mogu pratiti natrag sve do rane mesopotamske mudrosti, koja je bila osnova etike, dijalektike, dijaloga, epske poezije, folklora, pjesama, proze i poslovica. Babilonci su bili i prvi narod na svijetu koji je počeo misliti ‘izvan kutije’, to jest, izvan empirijskog promatranja. Babilonci su razvili i najraniji oblik logike, koji je kasnije imao značajan uticaj na starogrčku filozofiju i helenizam.
Prvi zapisi od religiji dolaze iz Mesopotamije. Prema spisima, vjerovali su da je zemlja ravna ploča te da je oko nje prazan prostor. U to vrijeme, mjesni bogovi bili su veoma važni žiteljima i vjerovalo se da kontrološu uslove u gradu. Ali su osim njih, postojali vrhodni bogovi, koji su bili vladari svemira, neba i tla te kontrolisali sve pojave, desavanja, okolnoti pa i život. Iako su svi generalno služili i cijenili ove velike bogove, većina ljudi nije osjećala posebnu konekciju s njima. Svi su imali svog ličnog Boga – neka vrsta anđela čuvara – koji je štitio pojedince i zalagao se za njih pred ‘glavnim bogovima’.
Tokom prvih godina pisane istorije, u drevnoj Mesopotamiji se eksperimentisalo sa načinima brojanja, mjerenja i rješavanjem matematičkih problema. Oni su bili prvi koji su dali brojevima vrijednost, a takođe su bili i prvi ljudi na svijetu koji su prepoznali i usvojili koncept nule.
Ekonomija kao takva, u svom primitivnom obliku, javlja se kroz novac. Oni su vršili odredjene finansiske transakcije, prvobitno ječmom koji je kasnije zamijenjen srebrom.
U Mesopotamiji je prvi put sat podijeljen na 60 minuta, a dan na 24 sata. Sumeri su prvi napravili kalendar koji je imao sedam dana u sedmici, a Babilonci kalendar koji je imao 12 mjeseci u godini i dva godišnja doba: ljeto i zimu. Upravo iz ovog vremena datiraju korijeni moderne astronomije i astrologijie.
Izvor: etrafika.net
