U Gradskoj kući je, u okviru decembarskog repertoara JU Narodna biblioteka “Njegoš”, promovisana knjiga “Lalićeva rečenica: semantika, sintaksa, stilistika” doc. dr Nataše Jovović.
O knjizi u kojoj su sumirane sintaksičke, semantičke i stilističke analize u okviru stvaralaštva Mihaila Lalića i to na korpusu djela koja pripadaju različitim fazama (“Svadba” , “Raskid”, “Lelejska gora” i “Tamara” ) govorile su: prof. dr Rajka Glušica, mr Bojana Obradović i doc. dr Nataša Jovović, autorka knjige.
U ime organizatora programa JU Narodna biblioteka “Njegoš” , mnogobrojnu publiku pozdravio je moderator Darko Nikolić upoznavši ih sa detaljima iz biografije autorke Jovović i njenom angažmanu u svojstvu docentkinje na predmetima Leksikologija sa leksikografijom, Psiholingvistika, Akademsko pisanje i retorika i Crnogorski, srpski, bosanski i hrvatski jezik I i II na Filološkom i Filozofskom fakultetu , te na Fakultetu političkih nauka Univerziteta Crne Gore.
Prof. dr Rajka Glušica, recenzentkinja knjige, s ponosom ističe da je riječ o prerađenoj doktorskoj tezi, koja je četvrto izdanje iz edicije “Signum” koju je pokrenula JU Narodna biblioteka ,,Njegoš“. Prema njenim riječima ,,Lalić je najznačajniji pisac XX vijeka“ i ,,ono što je Njegoš za XIX vijek to je Lalić za XX vijek“. Lalić je cijeli svoj život posvetio pisanju ,,Zlatne knjige Crne Gore“, kako je to Nataša u ovoj publikaciji primijetila, ističe Glušica i navodi da se, kada je riječ o Laliću ,,više govorilo o književnom, umjetničkom, o porukama, o vrijednostima književno-umjetničkih tekstova, a malo o jeziku i stilu“, te ,, da tek analizom jezika i stila mi otkrivamo svu ljepotu i estetiku književnih tekstova“. Kako nadalje pojašnjava ,,sintaksa je duša jezika, semantika u značenju je sve”. S tim u vezi ,,Belić je nekad davno rekao: više semantike, više značenja, više sunca u lingvističkim ispitivanjima; a stilistika, to jest ,, stil je čovjek sam“, kako je rekao jedan lingvostilističar“. Nataša je ovom knjigom pokazala, naglašava Glušica ,, da je odličan istraživač u lingvostilistici, da je odličan semantičar, da je odličan sintaksičar. Ona suvereno vlada i u psiholingvistici, koja je bila i tema njenog magistarskog rada“. Ova knjiga je ,,veliki doprinos nauci o jeziku, nauci o stilu, nauci o književnosti, jer Lalića ne možemo dobro razumjeti, ako ne razumijemo njegov jezik i stil“, ističe u zaključku prof. dr Glušica.
O ovoj impozantnoj studiji koja je ispisana na četiri stotine i petnaest strana govorila je mr Bojane Obradović: „Lalićeva rečenica: semantika, sintaksa, stilistika“ autorke Nataše Jovović predstavlja ,,izuzetan doprinos ne samo savremenoj nauci o jeziku, već i doprinos lalićologiji, koja je sve do pojave ove publikacije bila uskraćena za cjelovito jezičko tumačenje djela ovog crnogorskog i južnoslovenskog pisca, sa čim u vezi Jovović na početku konstatuje da nauka o jeziku posjeduje samo jednu monografiju o Lalićevom jeziku i da je ogromna kvantitativna nesrazmjernost koja se uočava na planu književnog i jezičkog tumačenja Lalićevog djela, što je navodi na zaključak da je potrebno da se ono podrobnije osvijtli i iz lingvističke perspektive, usudejstvu sa novijim i modernijim pristupima jeziku“. I pored obimne književno-istorijske, teorijske i kritičke literature, u kojoj posebno mjesto imaju književnonaučne monografije o Mihailu Laliću, koje su književnokritičkog karaktera, do objavljivanja ove studije iz ugla semantičko-sintasičke strukture, postojala je još samo jedna studija koju je napisao Milorad Ćorac, konstatuje mr Obradović naglašavajući da je studija od ogromne naučne vrijednosti, te ,,širokog pristupa, koji se zasniva na metodološkom pluralizmu, na složenom istraživačkom korpusu, kao i na autorkinoj težnji ka cjelovitom pristupu Lalićevom djelu, što rezultira sadržajem koji je će biti od koristi proučavaocima poetike ovog pisca, kako onima koji se bave naukom o jeziku, tako i onima koji se bave naukom oknjiževnosti, jer je i njima važna analiza Lalićevog jezika po kojem je prepoznat kao jedan od najboljih crnogorskih i južnoslovenskih pisaca“čime se omogućava uvid u objektivnu ,,semantičku, stilističku i sintaksičku analizu usavršavanja Lalićevog jezičkog izraza“. U konstrukciono-kompozicionoj shemi se ističe sedam cjelina, ocjenjuje Obradović i konstatuje da se već poslije nekoliko stranica jasno ističe autorkin profesionalan i sadržajan pristup tematici i problematici, što je stvar ,,naučničke odgovornosti, prilježnosti i ljubavi prema istraživačkom radu, a Lalić to zaslužuje, i nauka to zaslužuje“ i napominje da je edicija ,,Signum“ obogaćena vrijednim štivom naučničke literature.
Nikšićkoj publici obratila se doc. dr Nataša Jovović, zahvalivši se recenzentkinji i mentorki prof. dr Rajki Glušici, direktorici Bojani Obradović i JU Narodna biblioteka ,,Njegoš“ za štampanje knjige i poručila da je proučavanje književnog djela Mihaila Lalića bio rizičan poduhvat iz više razloga, a ,,jedan od njih je upravo taj što je Lalić na našim prostorima i pored ovako obimne bibliografske građe bio prepoznat kao pisac koga karakteriše crno-bijela tehnika, dakle taj odnos suprotstavljanja partizana i četnika gdje je prepoznat kao pisac koji je bio angažovan i jasno je da to nije poricao. Dakle, Lalić je u više navrata isticao da jeste etičko opredjeljenje ono što utiče na pisca da formira umjetničku istinu i da do dođe do umjetničke istine. Samo je tu veliki problem bio što se često nije razlikovala fiktivna, narativna zbilja i što se često sa tom istinom manipulisalo, što se dešava i danas. Međutim, jedan od tih razloga je za traganje za umjetničkom istinom, jeste zapravo i bio razlog zašto je Lalić to sam i rekao, pisao i bio zatvoren danima, noćima, mjesecima, godinama u sobi i zato je posao robijaš neispisane hartije“. Nezaobilazan zadatak lingvista, prema Jovović je ,,sinteza tradicionalnog i modernog pristupa jeziku kao fenomenu“. Time se nazire još jedna otežavajuća okolnost, ističe Jovović, a to je disbalans jezičkog i književnog, s obzirom da je postojala samo jedna studija iz 1968. godine: ,,U jezičkim studijama uglavnom su se analizirala najuspješnija književna ostvarenja, pa je negdje bilo za očekivati da se bavim Lalićevom trilogijom, jer je mene zanimalo kako se to odvijao jezički izraz kod Lalića. Dakle, književni teoretičar ima pravo da kaže da je Lalićev jezik i jezički izraz ekspresivan, te lapidarian, da je poletan, ali lingvista mora da odgovori na pitanje da li je uvijek tako… ja sam se usudila da ispitujem djela koja su i tri stvaralačke faze“, naglasila je u zaključku doc. dr Nataša Jovović.
Doc. dr Nataša Jovović rođena je 1983. godine u Nikšiću gdje je završila osnovnu školu a potom i gimnaziju Stojan Cerović. Diplomirala je 2008. godine na Filozofskom fakultetu na Odsjeku za srpski jezik i južnoslovenske književnosti. Stepen magistra lingvističkih nauka stekla je 2010. godine odbranivši rad iz oblasti psiholingvistike (Usvajanje i razumijevanje rodbinskih termina kod djece predškolskog uzrasta od 5. fo 6. godine) čime je otvorila put razvoju ove discipline u Crnoj Gori.
Doktorsku disertaciju pod nazivom Sintaksičko-stilske osobenosti romana Mihaila Lalića odbranila je 2016. godine na Filološkom fakultetu u Nikšiću.
Na Filozofskom/Filološkom fakultetu bila je angažovana kao saradnik u nastavi od 2009. godine.
Izabrana je u zvanje docenta na predmetima Leksikologija sa leksikografijom, Psiholingvistika, Akademsko pisanje i retorika i Crnogorski, srpski, bosanski i hrvatski jezik I i II na Filološkom i Filozofskom fakultetu i na Fakultetu političkih nauka Univerziteta Crne Gore.
Član je Organizacionog odbora Međunarodnog slavističkog skupa Njegoševi dani. Od 2021. godine obavlja funkciju prodekana za nastavu na Filološkom fakultetu, a od 2022. godine i funkciju rukovodioca Katedre za crnogorski jezik i južnoslovenske književnosti.
Dugogodišnja je učesnica brojnih međunarodnih naučnih skupova i simpozijuma. Samostalna je autorka preko trideset naučnih radova iz oblasti nauke o jeziku od kojih su mnogi publikovani u časopisima koji se nalaze u međunarodnim citatnim bazama.