Milan Rakić, srpski pjesnik, pozorišni kritičar i diplomata, rođen je na današnji dan, 30. septembar 1876. godine, reformator stiha i veliki znalac jezika, član Srpske kraljevske akademije i predsjednik srpskog PEN kluba.
Poslije završenih studija prava u Parizu radio je u Beogradu kao činovnik, a od 1904. bio je u diplomatskoj službi. Pojavio se 1903. zbirkom “Pesme” kao potpuno izgrađen pisac, misaon i osjećajan, pjesnik unutrašnjih nemira i sukoba, čiji pesimizam potiče iz intelektualnog razmišljanja o prolaznosti svijeta. Objavio je 1912. zbirku “Nove pesme” i 1936. “Pesme”. Pedesetak pjesama, koliko je ukupno napisao, odlikuje se elegancijom i savršenstvom forme i spadaju u vrh srpske lirike 20. vijeka.
Najpoznatije su mu pjesme “Na Gazimestanu”, “Jefimija”, “Dolap”, “Simonida”, “Napuštena crkva”, “Orhideja”, “Iskrena pesma”, a njegove pozorišne kritike su izraz velike kulture i pouzdanog suda.