21. februar je od 1999. Međunarodni dan maternjeg jezika. Podsjetimo da je proklamovan kao sjećanje na studente koji su 21. februara 1952. godine ubijeni u Daki u Istočnom Pakistanu, (danas Bangladešu), jer su protestovali zbog toga što njihov maternji jezik nije proglašen za zvanični.
Članice organizacije UN za obrazovanje, nauku i kulturu (UNESKO) obilježavaju taj dan kako bi ukazale na značaj poštovanja osnovnog ljudskog prava, a to je ono koje nam obezbjeđuje da možemo u svim prilikama da se koristimo svojim maternjim jezikom, a time i da njegujemo jezičku kulturu zajednice kojoj pripadamo. Istovremeneno, članice UNESCA na ovaj dan promovišu multikulturalnost i višejezičnost kao bogatstvo određene teritorije, a ne bremenitost međusobnog nerazumijevanja zbog jezičke barijere. Jedna od nekad veoma uspješnih jezičkih politika na teritoriji zapadnog Balkana podsticala je osim učenja stranih jezika i učenje jezika sredine u školama kako bi se djeca bolje međusobno razumjela. I to ne samo da su pripadnici manjinskih jezika učili jezik većine, već i obrnuto, pripadnici većinskog učili su jezike manjina, kao što su i pripadnici manjina učili druge manjinske jezike koji su bili u upotrebi u određenoj sredini. Jedinstven primjer kako se podstiče multikulturalizam i interkulturalni dijalog i smanjuju potencijalne tenzije u društvu provocirane nacionalizmom i populizmom.